- To dziwne, nie możliwe i pewnie pomyślisz, że ześwirowałam.
wysłuchaj do końca. Spotykałam się kiedyś z pewnym chłopakiem, był niesamowity.. idealny no.. prawie. Jedyna rzecz, której nikomu nie życzę.Tym problemem było to, że jest wampirem.- usłyszałam zduszony kaszlnięcie, nie przerywałam.
- Byliśmy wtedy sami, spacer nad piękną wodą, chodziliśmy i chodziliśmy. Czułam, że coś niedobrego się stanie, nie przejmowałam się. Byłam taka głupia... Oszczędzę Ci samego ugryzienia. Obudziłam się w szpitalu. Pół pusta. W moich żyłach płynęła teraz wampirza krew.Lekarze tego nie wykryli.. Pewnie wsadziliby mnie do klatki i robili jakieś badania.. Jestem skazana na ten żywot, ale ty nie. Nie dopuszczę abyś zamienił się w takiego potwora jak ja. Byś pił.. krew.-
- Skończyłas? To kopsnij się do tamtej szafki? Tak tej. wyciągnij ten schowek. Aha... Podaj go.
- robiłam co każe, byłam pewna, że to broń.
- To nic nie da.. - szepnęłam.
-Nie zabijesz mnie... -
Nie słuchał mnie, wpisał jakiś kod. wyciągnął małą buteleczkę.
-Wypij to. - rozkazał.
Posłusznie wypiłam.
Poczułam silny ból w klatce piersiowej. Jakby ktoś wyrywał mi serce. Ból przeniósł się do każdej żyły, każdej komórki mojego ciała.
poczułam jak upadam na ziemię,a łzy lecą mi po policzkach.
Nie wiem ile byłam nie przytomna, ale wiem jedno. Conor Maynard to najcudowniejszy chłopak na świecie. Kocham Go, a on mnie.
Nigdy mu się nie odwdzięczę, za to, że znów jestem dziewczyną. Najnormalniejszą w świecie nastolatką, nie musiejącą pić krwi. Za to posiadaczkę serca najwspanialszego chłopaka pod słońcem. Conora Maynarda.
A więc koniec, mam nadzieję, że się poprawiłam :D hah
Czekam na twoją recenzję :*
Ola
czwartek, 23 lipca 2015
sobota, 11 lipca 2015
Najnowsze zdjęcia z Instagrama Conora :-)
https://instagram.com/p/44nDn6D-2k/
https://instagram.com/p/5AVd1wj-8e/
https://instagram.com/p/47U80Nj-yY/
https://instagram.com/p/42B8r1D-8-/
Conor występował w Islandii jak pokazuje powyższe zdjęcie. :)
Ola
https://instagram.com/p/44nDn6D-2k/
https://instagram.com/p/5AVd1wj-8e/
https://instagram.com/p/47U80Nj-yY/
https://instagram.com/p/42B8r1D-8-/
Conor występował w Islandii jak pokazuje powyższe zdjęcie. :)
Ola
sobota, 27 czerwca 2015
Imagine for Mięta \przed ostatni rozdział
-Chodź do twojego domu a się przekonasz- uśmiechnęłam się zachęcająco. Nie chciałam żeby jeszcze bardziej się rozchorował.
-N-no dobrze..
Wstaliśmy, kierując się w stronę jego domu.
Nie rozmawialiśmy po drodze.
Conor złapał mnie za rękę, uśmiechnęłam się do niego.
-Już jesteśmy prawie na miejscu.-powiedział.
Weszliśmy po schodach i weszliśmy do jego domu. Korytarz był dość mały ale pięknie wystrojony. Pod ścianą stał kredens i półka na buty wykonana z drewna mahoniowego.
Na ścianach różne obrazy.
- Czasem maluję, ale nie wychodzi mi to... -powiedział.
- Co? Nie wychodzi? Są cudowne! Nie bądź taki skromny! - zaskoczył mnie tym, obrazy były piękne, sam Picasso mógł się ich powstydzić.
Conor zaprowadził mnie do swojego pokoju.
Ściany były błękitne, przy niej stało duże łóżko, szafa i biurko a na ścianie wisiała półka z książkami oraz wiele obrazów.
- Kładź się do łóżka, zaraz wracam.
-Ale..
-Zaraz wrócę obiecuję.
- No dobrze...
Zeszłam na dół, w salonie siedziała mama Conora, podeszłam do niej.
-Dzień dobry- przywitałam się z uśmiechem.
-Witaj, ty jesteś Charlotte? Conor dużo o Tobie opowiadał. -odpowiedziała mama Conora.
Uśmiechnęłam się.
-Conor się chyba rozchorował, mogłaby pani dać jakieś lekarstwo? -zapytałam.
-Oczywiście poczekaj chwilę.-odpowiedziała.
Po paru minutach przyniosła tabletki i szklankę wody.
-Napijesz się czegoś?
-Nie dziękuję, pójdę już do Conora.
Odpowiedziałam i skierowałam się do jego pokoju.
-Masz weź je, poczujesz się lepiej. -podałam mu tabletki.
Wziął je i położył się do łóżka.
-Musimy o czymś porozmawiać... -zaczęłam.
-Nie przerywaj mi i o nic nie pytaj, dobrze?
Tylko kiwnął głową
-N-no dobrze..
Wstaliśmy, kierując się w stronę jego domu.
Nie rozmawialiśmy po drodze.
Conor złapał mnie za rękę, uśmiechnęłam się do niego.
-Już jesteśmy prawie na miejscu.-powiedział.
Weszliśmy po schodach i weszliśmy do jego domu. Korytarz był dość mały ale pięknie wystrojony. Pod ścianą stał kredens i półka na buty wykonana z drewna mahoniowego.
Na ścianach różne obrazy.
- Czasem maluję, ale nie wychodzi mi to... -powiedział.
- Co? Nie wychodzi? Są cudowne! Nie bądź taki skromny! - zaskoczył mnie tym, obrazy były piękne, sam Picasso mógł się ich powstydzić.
Conor zaprowadził mnie do swojego pokoju.
Ściany były błękitne, przy niej stało duże łóżko, szafa i biurko a na ścianie wisiała półka z książkami oraz wiele obrazów.
- Kładź się do łóżka, zaraz wracam.
-Ale..
-Zaraz wrócę obiecuję.
- No dobrze...
Zeszłam na dół, w salonie siedziała mama Conora, podeszłam do niej.
-Dzień dobry- przywitałam się z uśmiechem.
-Witaj, ty jesteś Charlotte? Conor dużo o Tobie opowiadał. -odpowiedziała mama Conora.
Uśmiechnęłam się.
-Conor się chyba rozchorował, mogłaby pani dać jakieś lekarstwo? -zapytałam.
-Oczywiście poczekaj chwilę.-odpowiedziała.
Po paru minutach przyniosła tabletki i szklankę wody.
-Napijesz się czegoś?
-Nie dziękuję, pójdę już do Conora.
Odpowiedziałam i skierowałam się do jego pokoju.
-Masz weź je, poczujesz się lepiej. -podałam mu tabletki.
Wziął je i położył się do łóżka.
-Musimy o czymś porozmawiać... -zaczęłam.
-Nie przerywaj mi i o nic nie pytaj, dobrze?
Tylko kiwnął głową
sobota, 13 czerwca 2015
Imagine for Mięta \ część 3
Jego usta były bardzo blisko, wiedziałam, że jeśli czegoś nie zrobię to mnie pocałuje.
Zeskoczyłam z niego i odsunęłam się o 2 metry.
Serce biłoby mi tak mocno, że niemal nie słyszałabym własnych myśli. Gdyby moje serce oczywiście biło -pomyślałam.
-Conor! Oszalałeś?!-krzyknęłam, byłam strasznie zła.
-Ja.. Nie wiem... Przepraszam... Wszystko zepsułem! Jak mogłem.. Wiedziałem, że jesteś inna.. Milsza... Delikatniejsza.. A ja? Zepsułem wszystko... Pewnie mnie znielubiłaś... Jak chcesz to odprowadzę cię do domu... - powiedział. Wyglądał na złego ale chyba był zły na siebie, był czerwony jakby miał co najmniej 40 stopni gorączki,wyglądał też jak by miał zaraz się rozszlochać.
-O nie.. On zaczyna płakać. Musze coś zrobić, za bardzo go lubię, żeby patrzeć jak cierpi.. -pomyślałam smutna.
Podeszłam do niego, usiadłam przy nim na ławce i przytuliłam do siebie. Zdziwił się, widziałam to po jego minie ale przytulił się do mnie.
Widziałam, że lecą mu łzy więc spróbowałam go uspokoić.
-Cii... Nie płacz... Lubię cię cały czas... Nic się nie zmieni... Obiecuję..- powiedziałam.
Dotknęłam palcami jego policzka, był taki ciepły.. Ja już nigdy nie mogłabym być ciepła.. Ale on.. Jest ciepły! Ile ja bym dała..- pomyślałam.
-Charlotte! Skup się! Nie ja jestem teraz ważna!- dałam sobie naganę.
-Conor? Jesteś gorący.. Masz gorączkę.. Zaprowadzę cię do domu, bo mi się jeszcze rozchorujesz.- powiedziałam do niego lekko zdenerwowana, że to przeze mnie jest chory.
Próbowałam się unieść ale coś mnie zatrzymało. To były ręce Conora.
-Nie Charel.. Nie chce iść do domu...- powiedział zasmucony.
-Czemu? -spytałam bardzo zdziwiona
-Bo..Bo.. Zostanę... bez ciebie.. Zo.. Zo.. Zostawisz mnie...- wydukał.
Zeskoczyłam z niego i odsunęłam się o 2 metry.
Serce biłoby mi tak mocno, że niemal nie słyszałabym własnych myśli. Gdyby moje serce oczywiście biło -pomyślałam.
-Conor! Oszalałeś?!-krzyknęłam, byłam strasznie zła.
-Ja.. Nie wiem... Przepraszam... Wszystko zepsułem! Jak mogłem.. Wiedziałem, że jesteś inna.. Milsza... Delikatniejsza.. A ja? Zepsułem wszystko... Pewnie mnie znielubiłaś... Jak chcesz to odprowadzę cię do domu... - powiedział. Wyglądał na złego ale chyba był zły na siebie, był czerwony jakby miał co najmniej 40 stopni gorączki,wyglądał też jak by miał zaraz się rozszlochać.
-O nie.. On zaczyna płakać. Musze coś zrobić, za bardzo go lubię, żeby patrzeć jak cierpi.. -pomyślałam smutna.
Podeszłam do niego, usiadłam przy nim na ławce i przytuliłam do siebie. Zdziwił się, widziałam to po jego minie ale przytulił się do mnie.
Widziałam, że lecą mu łzy więc spróbowałam go uspokoić.
-Cii... Nie płacz... Lubię cię cały czas... Nic się nie zmieni... Obiecuję..- powiedziałam.
Dotknęłam palcami jego policzka, był taki ciepły.. Ja już nigdy nie mogłabym być ciepła.. Ale on.. Jest ciepły! Ile ja bym dała..- pomyślałam.
-Charlotte! Skup się! Nie ja jestem teraz ważna!- dałam sobie naganę.
-Conor? Jesteś gorący.. Masz gorączkę.. Zaprowadzę cię do domu, bo mi się jeszcze rozchorujesz.- powiedziałam do niego lekko zdenerwowana, że to przeze mnie jest chory.
Próbowałam się unieść ale coś mnie zatrzymało. To były ręce Conora.
-Nie Charel.. Nie chce iść do domu...- powiedział zasmucony.
-Czemu? -spytałam bardzo zdziwiona
-Bo..Bo.. Zostanę... bez ciebie.. Zo.. Zo.. Zostawisz mnie...- wydukał.
środa, 10 czerwca 2015
Nutka nowości z życia Conora :D
Conor podczas Glamour Awards -> KILKAMY :)
Conor wczorajszej nocy :)
A tu nasz Conor chce być jak te fajne dzieciaki :D Cały jego tweet jest cytatem z jednej z moich ulubionych piosenek Echosmith - Cool Kids
Conor wczorajszej nocy :)
niedziela, 7 czerwca 2015
niedziela, 31 maja 2015
WITAJCIE! :D
Heej :D Natalia wraca do gry :) Mam nadzieję, że są tu jeszcze moi starzy czytelnicy, którzy mnie pamiętają :) W końcu mam troszkę czasu, więc postanowiłam zaryzykować i wrócić :D Zobaczycie czy poprawiłam swoje umiejętności czy teraz pisze gorzej. Czekam na waszą szczerą opinię...
A w tle możecie posłuchać sobie tego :) Myślę, że będzie pasować <3
Ona. Młoda dziewczyna. Szczęśliwa studentka na wymarzonym kierunku. Na imię jej Thalia. Nie ma chłopaka, ale i nie szuka go aktualnie. Ma jeszcze na to czas… Ma natomiast wielu przyjaciół.
Piosenka się skończyła zbyt szybko. Ona płakała ze
szczęścia. On również się wzruszył. Zaśpiewał dla niej jeszcze jedną piosenkę.
Więc od dziś co tydzień będziecie dostawać ode nie nowe opowiadanko ( no chyba, że chcecie coś innego) :) No chyba że coś mi wypadnie, to wtedy dodam w tygodniu.
Poza tym chciałabym bardzo podziękować Oli, która dodawała tu, jak mnie nie było i będzie dodawać dalej :). Dziękuje jesteś wielka! <3
A w tle możecie posłuchać sobie tego :) Myślę, że będzie pasować <3
Ona. Młoda dziewczyna. Szczęśliwa studentka na wymarzonym kierunku. Na imię jej Thalia. Nie ma chłopaka, ale i nie szuka go aktualnie. Ma jeszcze na to czas… Ma natomiast wielu przyjaciół.
On. Robi to co kocha. Śpiewa. Spełnia się jako piosenkarz.
Nagrywa kolejny album. Ma kochającą dziewczynę. Wielu przyjaciół. Na imię mu Conor.
Thalia dostała bilet na koncert swojego idola, Conora
Maynarda. Chłopak był bardzo w jej guście. Jego muzyka, styl, a nawet sposób w
jaki się poruszał. Nie mogła uwierzyć, że to właśnie dziś miła iść na jego
występ.
Wszedł na scenę. Zaśpiewał jedną ze swoich piosenek. Drugą.
Kilka następnych. Był zmęczony tym, że niemalże każdy koncert wygląda
identycznie. Popadł w rutynę. Postanowił improwizować.
-Mogę poprosić dziewczynę w czarnych okularach,
pomarańczowym sweterku i jasnych jeansach na scenę? – wszyscy popatrzyli najpierw
na niego, a później ich wzrok powędrował na ową dziewczynę. Nie była nią bynajmniej
luba artysty. Więc kim była? Dla niego pewnie nikim. Jedną z tłumu. Jej jaskrawe
ubranie wyróżniało się na tle czarno-białego tłumu.
Wszyscy się na nią gapili. Tak, to musiało chodzić o nią.
Rozejrzała się dookoła. Nigdzie nie widziała podobnie ubranej osoby. Po chwili
zawołał ją jeden z ochroniarzy. Był naprawdę wielki i dobrze zbudowany. W
innych okolicznościach pewnie by się go przestraszyła.
Weszła na scenę. Conor kazał przywitać ją brawami. Tak też
się stało. Dało się usłyszeć piski i owacje.
-Jak masz na imię? -
zapytał.
-Jestem… jestem Thalia.- wydukała. Zawsze była nieśmiała. Tu
musiała mówić do mikrofonu. Było tak dużo ludzi… Najchętniej uciekłaby stąd
lub spaliłaby się ze wstydu!
-Ona ma dziś urodziny! – krzyknął ktoś z tłumu. Tak, to był
Thomas. Jej najlepszy przyjaciel.
-Happy B-day to you… - piosenkarz złapał ją za rękę,
spojrzał prosto w jej duże, szare oczy i zaczął śpiewać, a cała reszta za nim.
Po chwili dołączył do niego gitarzysta. Nigdy o czymś takim nawet nie marzyła…
Nie mógł od niej oderwać wzroku. Może i wyglądała jak kujon,
ale miała w sobie… właśnie… co ona w sobie miała? Tego nie wiedział. I przecież
miał dziewczynę!
Piosenka się skończyła zbyt szybko. Ona płakała ze
szczęścia. On również się wzruszył. Zaśpiewał dla niej jeszcze jedną piosenkę.
*Kilka lat później*
Thalia związała się z Thomasem. Rozumieli się bez słowa.
Czemu mieliby czekać? I na co? Wyszło to dość naturalnie i nie wiadomo kiedy
byli już parą.
-Może poszlibyśmy gdzieś na kawę? – spytał Thomas.
A co jeśli ona go naprawdę nie kochała? Albo nie tak, jak on
by tego oczekiwał? Jeśli próbowała zastąpić nim jakąś pustkę? Jakąś
nieuzupełnioną dziurę w jej sercu? Thomas nawet się nie domyślał, że sam do
tego doprowadził. To on zabrał ją na ten pamiętny koncert.
A co z Conorem?
Jakoś o nim ucichło. Thalia nie wiedziała co się z nim
dokładnie działo. Ona znalazła pracę. Jest lekarzem. Pediatrą. Pracuje z
dziećmi. Wydoroślała. Ale Thomas… on dalej zachowuje się jak duży dzieciak.
Przed snem przytulona do swojego chłopaka często zadawała sobie te pytanie:
A co z Conorem?
Jego sława przeminęła, tak jak wszystko w życiu przemija. Nie
miał wyższego wykształcenia. Zrobił więc jakiś kurs i uczy dzieciaki śpiewać.
Lubił to co robił. Jednak nie zarabiał już tyle co wcześniej. To chyba z tego
powodu jego partnerka odeszła od niego. Myślał, że to ta jedyna. Że będzie z
nią na zawsze, dopóki śmierć ich nie rozłączy. Że łączy ich prawdziwa miłość.
A łączyły ich wyłącznie pieniądze…
-Wszystko okay?- zapytał ją Thomas. Siedziała zamyślona. Może
nie ma co się dłużej oszukiwać? Okłamywała samą siebie, jak i jego. Z każdym dniem raniła
go jeszcze bardziej… A przecież się przyjaźnili! Wiedziała, że teraz już nic z
tego nie będzie.
-Nie… Nie mogę być… Nie możemy być razem.- westchnęła ze
łzami w oczach, mając przed nimi ten moment, gdy stała wtedy na scenie.
Wiedziała, że robi to co trzeba… Że nie rani go bardziej niż zraniłaby
okłamując go…
-J-jak to? – z ręki wypadła mu filiżanka z kawą. Biała
porcelana rozbiła się na malutkie kawałki. Pewnie tak wyglądało teraz jego
serce… Rozpłakała się ponownie.
-To nie ma sensu… Jesteśmy dobrymi przyjaciółmi… Nic więcej…
Może teraz tego nie rozumiesz, ale…
Chłopak wstał i omijając roztrzaskane naczynie wybiegł z
budynku. Dziewczyna oparła się rękoma o stół i schowała w nich twarz. Kelnerka
przyszła i zaczęła sprzątać ten cały bałagan.
-Mogę prosić o rachunek? – spytałam.
Conor maszerował przed siebie kopiąc kamień. Szedł na swoje
zajęcia. Myślał nad swoim życiem. Czy to ma w ogóle sens? Wszystko przemija.
Sława przemija. Pieniądze przemijają. Życie przemija. A on tkwi tu i marnuje
czas, który jest tak wiele wart. A może to co robi nie jest bez sensu? Przecież
przekazuje całą swoją wiedzę innym. Być może przyszłym gwiazdom. Ale ich „5
minut” też wiecznie trwać nie będzie… Ale może oni też to dalej przekażą i
powiedzą, że choć małą cząstkę tego co osiągnęli zawdzięczają niejakiemu
Conorowi Maynardowi? Ciekawe czy ktoś jeszcze go w ogóle pamięta oprócz jego
uczniów i rodziny. Przecież nawet przyjaciele go opuścili…
Kamień zboczył nieco z planowej trasy. Zszedł bardziej na
bok, by kopnąć go po raz kolejny. Poczuł przyjemny zapach świeżo mielonej kawy…
Wyszła z kawiarni. Spojrzała w niebo, próbując się uspokoić.
Szła przed siebie, próbując okiełzać swoje myśli. Nakierować je jakoś na
właściwy tor. Musi się przygotować do na jutro do pracy…
Wpadła na kogoś.
-Przepraszam.- jęknęła, nie patrząc na mężczyznę, na którego
wpadła.
-Czekaj.- złapał ją za nadgarstek. Wtedy ich wzrok się
złączył. Poznał te oczy. To dziewczyna z koncertu. Nie wiedział, czemu je
zapamiętał. Przecież poznał wiele swoich fanek! Czy były wyjątkowe? Nie
potrafił tego wyjaśnić.
Zarumieniła się. Nie była pewna, czy to właśnie on. To
nieprawdopodobne, by wpadła akurat na swojego byłego idola, o którym myślała
niemal codziennie. Przecież życie nie jest bajką! Życie jest okrutne i nie ma
sumienia… W końcu udowodniło jej to już nie raz…
-Conor? – jęknęła niepewnie.
-Dokładnie. – odpowiedział uśmiechając się do niej ciepło.
Nie mógł oderwać od niej wzroku, tak samo jak wtedy.
Teraz byli już dorośli. Życie pokazało im, gdzie jest ich
miejsce na tym świecie. Ale czy muszą iść przez nie samotnie? Może razem będzie
łatwiej. To nie mógł być wypadek, że wtedy ona przyszła na jego koncert, że on
poprosił właśnie ją o wejście na scenę, że akurat teraz na niego wpadła.
Dopiero po chwili zobaczył, że ona płacze. Właściwie to
płakała. Miała rozmazany makijaż, ale i tak wyglądała prześlicznie. Zmieniła
się. Rysy jej twarzy były bardziej subtelne. Zmieniła kolor włosów z blond na
kasztanowe. Zmieniła również okulary. Teraz były czerwone. Ubrana była w
koszulę i spódniczkę. Czerwone balerinki doskonale uzupełniały jej dzisiejszy
ubiór.
On natomiast nie zmienił zbytnio swojego stylu.
-Może kawa? – spytał.
-Mam dość kawy na dziś.- westchnęła.
-Coś się stało?
Usiedli na pobliskiej ławce. Opowiedziała mu o tym, jak
musiała zerwać ze swoim chłopakiem. Jednak nie powiedziała mu, że w pewnym
sensie on był przyczyną takiej, a nie innej, decyzji. On opowiedział jej
również o tym, jak dziewczyna go zostawiła, bo miał za mało pieniędzy…
Dwójka nieszczęśników, błądząca po tym wielkim świecie,
odnalazła się w końcu. Może byli sobie pisani?
-Tak w ogóle to Thalia jestem. – uśmiechnęła się. Podała mu
rękę, ale on jej nie uścisnął. Podniósł ją delikatnie i musnął wargami. Znów
się zarumieniła.
-Idę na zajęcia… Może chciałabyś pójść ze mną? – spytał.
Zgodziła się.
Okazało się, że kilka jego uczniów należało do przychodni, w
której leczyła. Kolejna rzecz, która ich łączyła.
Od tego dnia spotykali się już codziennie. Im bardziej się
poznawali, tym trudniej było wyobrazić sobie życie bez tej drugiej osoby.
W końcu postanowili zaryzykować. Związali się. I uwierzcie
mi, dobrze zrobili.
Są razem już kilka lat. Wzięli ślub. Mają trójkę małych
szkrabów. Kupili mały domek na
przedmieściu.
Ich życie w końcu się poukładało.
W końcu byli szczęśliwi.
Poza tym chciałabym bardzo podziękować Oli, która dodawała tu, jak mnie nie było i będzie dodawać dalej :). Dziękuje jesteś wielka! <3
poniedziałek, 18 maja 2015
Wideo i post na IG
Conor dodał nowe wideo na yt i powiedział o tym na IG
https://m.youtube.com/watch?v=KDG2D-7TgSE
Będzie teraz trzeba tłumaczyć filmik *masakra xd + czy tylko moim zdaniem to jak mówi a szczególności ten żyrandol wygląda głupio? XD ale i tak to ciacho ♡.♡ *
https://instagram.com/p/21VPbSD-1a/
https://m.youtube.com/watch?v=KDG2D-7TgSE
Będzie teraz trzeba tłumaczyć filmik *masakra xd + czy tylko moim zdaniem to jak mówi a szczególności ten żyrandol wygląda głupio? XD ale i tak to ciacho ♡.♡ *
https://instagram.com/p/21VPbSD-1a/
poniedziałek, 11 maja 2015
Imagine for Mięta\ część 2
Hej :) to druga część opowiadania o Conorze i Charel. Z góry przepraszam, że ubranie Charel jest w linku ale blogger mi się zamula :\
-Mam pytanie.~powiedział
-Tak? 😊 ~ uśmiechnęłam się
-Pójdziesz ze mną na spacer? - spytał lekko podenerwowany
- Z przyjemnością- odpowiedziałam
-Podaj mi swój nr, napiszę do ciebie, okej? 😊 -spytał, słodko się rumieniejąc
-Okej, 728798046 :)
-Do zobaczenia później 😊 - pożegnał się
Weszłam do domu, mama jeszcze nie wróciła do domu, więc postanowiłam ugotować obiad.
-Edward?!- zawołałam
-Idę słońce - odpowiedział
- Na co masz ochotę?
-Hmm... Zjadłbym może twoje danie popisowe 😊 - odpowiedział
-Okeej.. Już zbieram się za gotowanie 😊
- Jak było w szkole słońce?
- Fajnie, do naszej klasy przyszedł nowy, nazywa się Conor i idę dzisiaj z nim na spacer😊 A u ciebie?
- Bells źle się czuła i zawiozłem ją do lekarza, a tak to nie działo się nic ciekawego. A kto to ten... Con.. Coner?
-Conor :) przeprowadził się z Waszyngtonu, mieszka niedaleko nas, chyba 2 przecznice 😊 - odpowiedziałam
-Hmm.. Czy moja Szarlotka się zakochała? -zapytał
-Nie! Wiesz przecież, że nie chce mieć chłopaka po tym... jak..
-Nie kończ. Wiem co ci zrobił ten drań.
-No właśnie...
-Kocham cię Ed.. -powiedziałam
- Ja cb też Szarlotka ♡- odpowiedział
-Nie mów do mnie Szarlotka! -niemalże krzyknęłam
- Wiesz jak tego nie lubię.. :(- posmutniałam
-Przepraszam słońce! Nie chciałem żebyś sobie to przypomniała... Kocham cię siostrzyczko...-powiedział
-Wiem braciszku... Czasem sobie z tym radzę ale.. Nie jest mi łatwo... Kochałam tatę.. :'( Podaj mi proszę tabletki..
-Już.. Proszę... Popij..
Też go kochałem.. Nie myśl o tym..
-Okej..
-Cześć dzieciaki!
Jaka ona dzisiaj szczęśliwa.. Nie mogę tego zepsuć! -pomyślałam zdeterminowana
-Edi powiedz mamie, że dzisiaj wychodzę i poszłam się przebrać. Nic nie mów, o tym co się zadziało.. -wyszeptałam, dałam całusa w policzek i uciekłam.
-Gdzie Charlotta? -spytała mama
-Wychodzi dzisiaj i poszła się przebrać- odpowiedział
-A wiesz może gdzie?
-Z kolegą, jest nowy w szkole. Dobrze jej to zrobi mamo..
-No nie wiem.. A jak ją skrzywdzi?
-Nie martw się. Porozmawiam z Conorem :)
-Conor? To z tym chłopakiem dziś wychodzi? Dobrze ufam tobie i Charlotte..
Nie mogę ich słuchać. Idę się ogarnąć, nie pokażę się tak Conorowi. - Jak pomyślałam tak i zrobiłam.
Wzięłam gorący prysznic, zawsze mi pomaga, umyłam włosy moim ulubionym truskawkowym szamponem. Gdy skończyłam się myć, rozczesałam włosy i wysuszyłam je. Ubrałam moje ulubione buty, fioletowy sweterek.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHZ9a0Aak3_zcHPekbybYLh_pSfwMG7xeTqx687uqBiWrqGhW7lLuRoSRuxaj-fbjFAY-biCB19Fdpab4OuGE2Hi7WUbuboHzyvEMFDINmpapyyGsLCuoM6d6TbxhFNKVLrt-1U2RSdlQ/s1600/ariana-grande-purple-sweater-dress.jpg
Pomalowałam się i spojrzałam na telefon, dostałam SMS'a, był to Con:
Hej Charel, będę po ciebie o 15 :)
Conor
Była 14:39, postanowiłam zjeść obiad. Zeszłam na dół mój braciszek zmywa naczynia a mama czytała jakiś magazyn.
-Zjem coś i zaraz będę wychodzić- powiedziałam.
~ Jeśli to czerwone lepkie, coś można nazwać jedzeniem- dodałam w myślach
-Dobrze skarbie, tylko nie wracaj zbyt późno:) -powiedziała
-Jasne mamuś, będę przed 17.00.
-Ślicznie wyglądasz słońce- powiedział Ed z tym swoim łobuzerskim uśmiechem który tak uwielbiałam.
-Dziękuję:) -odpowiedziałam.
-Idę na chwilę do pokoju i zaraz wychodzę - powiedziałam.
Poszłam do pokoju, umyłam zęby, poprawiłam włosy, wzięłam torebkę i zeszłam na dół.
Mój brat rozmawiał z Conorem, podeszłam do niego i powiedziałam:
-Nie martw się Ed :) -dałam mu buziaka na pożegnanie i wyszłam.
-Hej :) ślicznie wyglądasz -powiedział Con
-Dziękuję, to gdzie idziemy? -zapytałam.
-Tam niedaleko, w parku jest ławka koło starego, pięknego drzewa. :) -uśmiechnął się i złapał mnie za rękę.
Uśmiechnęłam się, zabierając rękę, udałam, że pszczoła chciała mnie użądlić.
-Leć sobie! -pisnęłam
- To tylko owad Charel :) -uśmiechnął się.
Odwzajemniłam uśmiech.
-Jak ci się podoba miasto?- zapytałam.
-Jest ładne, chociaż nie dorównuje twojej urodzie do pięt :)- uśmiechnął się
-Nie żartuj sobie :) -popatrzyłam na niego pobłażliwie.
-Nie żartuje! Ty jesteś śliczna! - powiedział.
Nie..- nie dokończyłam zdania bo Con złapał mnie w tali i wziął na ręce siadając na ławce, a mnie posadził sobie na kolanach.
-Co.. Co.. ty robisz?-zapytałam nieśmiało.
-Posadziłem ciebie sobie na kolanach :) jesteś bardzo lekka :)- powiedział
-Nie żartuj, usiądę obok ciebie, bez problemu.. -chciałam coś powiedzieć ale Con zaczął zbliżać swoją twarz do mojej..
-Mam pytanie.~powiedział
-Tak? 😊 ~ uśmiechnęłam się
-Pójdziesz ze mną na spacer? - spytał lekko podenerwowany
- Z przyjemnością- odpowiedziałam
-Podaj mi swój nr, napiszę do ciebie, okej? 😊 -spytał, słodko się rumieniejąc
-Okej, 728798046 :)
-Do zobaczenia później 😊 - pożegnał się
Weszłam do domu, mama jeszcze nie wróciła do domu, więc postanowiłam ugotować obiad.
-Edward?!- zawołałam
-Idę słońce - odpowiedział
- Na co masz ochotę?
-Hmm... Zjadłbym może twoje danie popisowe 😊 - odpowiedział
-Okeej.. Już zbieram się za gotowanie 😊
- Jak było w szkole słońce?
- Fajnie, do naszej klasy przyszedł nowy, nazywa się Conor i idę dzisiaj z nim na spacer😊 A u ciebie?
- Bells źle się czuła i zawiozłem ją do lekarza, a tak to nie działo się nic ciekawego. A kto to ten... Con.. Coner?
-Conor :) przeprowadził się z Waszyngtonu, mieszka niedaleko nas, chyba 2 przecznice 😊 - odpowiedziałam
-Hmm.. Czy moja Szarlotka się zakochała? -zapytał
-Nie! Wiesz przecież, że nie chce mieć chłopaka po tym... jak..
-Nie kończ. Wiem co ci zrobił ten drań.
-No właśnie...
-Kocham cię Ed.. -powiedziałam
- Ja cb też Szarlotka ♡- odpowiedział
-Nie mów do mnie Szarlotka! -niemalże krzyknęłam
- Wiesz jak tego nie lubię.. :(- posmutniałam
-Przepraszam słońce! Nie chciałem żebyś sobie to przypomniała... Kocham cię siostrzyczko...-powiedział
-Wiem braciszku... Czasem sobie z tym radzę ale.. Nie jest mi łatwo... Kochałam tatę.. :'( Podaj mi proszę tabletki..
-Już.. Proszę... Popij..
Też go kochałem.. Nie myśl o tym..
-Okej..
-Cześć dzieciaki!
Jaka ona dzisiaj szczęśliwa.. Nie mogę tego zepsuć! -pomyślałam zdeterminowana
-Edi powiedz mamie, że dzisiaj wychodzę i poszłam się przebrać. Nic nie mów, o tym co się zadziało.. -wyszeptałam, dałam całusa w policzek i uciekłam.
-Gdzie Charlotta? -spytała mama
-Wychodzi dzisiaj i poszła się przebrać- odpowiedział
-A wiesz może gdzie?
-Z kolegą, jest nowy w szkole. Dobrze jej to zrobi mamo..
-No nie wiem.. A jak ją skrzywdzi?
-Nie martw się. Porozmawiam z Conorem :)
-Conor? To z tym chłopakiem dziś wychodzi? Dobrze ufam tobie i Charlotte..
Nie mogę ich słuchać. Idę się ogarnąć, nie pokażę się tak Conorowi. - Jak pomyślałam tak i zrobiłam.
Wzięłam gorący prysznic, zawsze mi pomaga, umyłam włosy moim ulubionym truskawkowym szamponem. Gdy skończyłam się myć, rozczesałam włosy i wysuszyłam je. Ubrałam moje ulubione buty, fioletowy sweterek.
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHZ9a0Aak3_zcHPekbybYLh_pSfwMG7xeTqx687uqBiWrqGhW7lLuRoSRuxaj-fbjFAY-biCB19Fdpab4OuGE2Hi7WUbuboHzyvEMFDINmpapyyGsLCuoM6d6TbxhFNKVLrt-1U2RSdlQ/s1600/ariana-grande-purple-sweater-dress.jpg
Pomalowałam się i spojrzałam na telefon, dostałam SMS'a, był to Con:
Hej Charel, będę po ciebie o 15 :)
Conor
Była 14:39, postanowiłam zjeść obiad. Zeszłam na dół mój braciszek zmywa naczynia a mama czytała jakiś magazyn.
-Zjem coś i zaraz będę wychodzić- powiedziałam.
~ Jeśli to czerwone lepkie, coś można nazwać jedzeniem- dodałam w myślach
-Dobrze skarbie, tylko nie wracaj zbyt późno:) -powiedziała
-Jasne mamuś, będę przed 17.00.
-Ślicznie wyglądasz słońce- powiedział Ed z tym swoim łobuzerskim uśmiechem który tak uwielbiałam.
-Dziękuję:) -odpowiedziałam.
-Idę na chwilę do pokoju i zaraz wychodzę - powiedziałam.
Poszłam do pokoju, umyłam zęby, poprawiłam włosy, wzięłam torebkę i zeszłam na dół.
Mój brat rozmawiał z Conorem, podeszłam do niego i powiedziałam:
-Nie martw się Ed :) -dałam mu buziaka na pożegnanie i wyszłam.
-Hej :) ślicznie wyglądasz -powiedział Con
-Dziękuję, to gdzie idziemy? -zapytałam.
-Tam niedaleko, w parku jest ławka koło starego, pięknego drzewa. :) -uśmiechnął się i złapał mnie za rękę.
Uśmiechnęłam się, zabierając rękę, udałam, że pszczoła chciała mnie użądlić.
-Leć sobie! -pisnęłam
- To tylko owad Charel :) -uśmiechnął się.
Odwzajemniłam uśmiech.
-Jak ci się podoba miasto?- zapytałam.
-Jest ładne, chociaż nie dorównuje twojej urodzie do pięt :)- uśmiechnął się
-Nie żartuj sobie :) -popatrzyłam na niego pobłażliwie.
-Nie żartuje! Ty jesteś śliczna! - powiedział.
Nie..- nie dokończyłam zdania bo Con złapał mnie w tali i wziął na ręce siadając na ławce, a mnie posadził sobie na kolanach.
-Co.. Co.. ty robisz?-zapytałam nieśmiało.
-Posadziłem ciebie sobie na kolanach :) jesteś bardzo lekka :)- powiedział
-Nie żartuj, usiądę obok ciebie, bez problemu.. -chciałam coś powiedzieć ale Con zaczął zbliżać swoją twarz do mojej..
piątek, 8 maja 2015
Imagin for Mięta\ część 1
Imagine będzie miał kilka części nie wiem dokładnie ile 😊 jest napisany dla Mięty jako poprawka tamtego 😊😊
Była 8.00, zaspałam ale miałam szansę żeby dobiec do szkoły na lekcję. Ubrałam się, wzięłam torbę i wybiegłam.
Gdy byłam przy szkole było już 8 po.
-Uff.. zdążyłam! -pomyślałam.
Podchodząc do klasy jakiś chłopak we mnie wszedł.
-Uważaj jak łazisz baranie!! warknęłam, bo o mało się nie przewróciłam.
- O jeny! Przepraszam! Nie zauważyłem cię... -powiedział
-Nie dziwie się, że mnie nie zauważyłeś jak patrzysz się na wszystkie laski dookoła! - byłam wściekła 😠
-Nie, to nie tak.. Szukam klasy 3a. Jestem nowy, nie przedstawiłem się. Jestem Conor 😊
-Szarlotka.. -powiedziałam z grymasem..
- Eee.. Fajne imię -powiedział
Nie zakrztuś się tym śmiechem! -pomyślałam
Skrót od Charlotte ale każdy mówi Szarlotka 😡 -posmutniałam..
-Nie bądź smutna! Będę mówił do ciebie Charel 😊 tylko ja będę mógł do ciebie mówić, okej?- zapytał
No okej.. 😊 - ucieszyłam się w sercu, bo on był taki przystojny!
A teraz chodź na lekcje, pani Wicherman nie lubi jak się ktoś spóźnia, udupi nas w kozie! - powiedziałam
Nie wyrażaj się tak! Brzydko ci z takimi słowami.. A teraz lepiej chodź.. -wymamrotał.
Weszliśmy do klasy, pani Wicher (tak na nią potocznie mówimy)
chciała nas udupić - poprawka zostawić w kozie, ale Con strzelił gadkę o tym, że się zgubił, a ja mu tylko pomogłam.
Niechętnie kazała nam usiąść.. Pociągnęłam Conora za rękaw i pociągnęłam do swojej ławki.
Lizi popatrzyła na mnie wzrokiem zabójcy.
Rozmawiałam z Conorem, tak minęła każdą lekcja.
Nawet Liz zbytnio się nie czepiała ale wiedziałam, że łatwo go sobie nie odpuści..
-Charel? Charel? Szarlotka!!- krzyknął Con
- Co? Gdzie? Jak? Aaa dobra nie martw się wiem o co chodzi 😊
-Charel.. Mogę odprowadzić cię do domu?
- Jasne 😊 - ucieszyłam się
Szliśmy i rozmawialiśmy całą drogę.
W końcu doszliśmy do domu..
Była 8.00, zaspałam ale miałam szansę żeby dobiec do szkoły na lekcję. Ubrałam się, wzięłam torbę i wybiegłam.
Gdy byłam przy szkole było już 8 po.
-Uff.. zdążyłam! -pomyślałam.
Podchodząc do klasy jakiś chłopak we mnie wszedł.
-Uważaj jak łazisz baranie!! warknęłam, bo o mało się nie przewróciłam.
- O jeny! Przepraszam! Nie zauważyłem cię... -powiedział
-Nie dziwie się, że mnie nie zauważyłeś jak patrzysz się na wszystkie laski dookoła! - byłam wściekła 😠
-Nie, to nie tak.. Szukam klasy 3a. Jestem nowy, nie przedstawiłem się. Jestem Conor 😊
-Szarlotka.. -powiedziałam z grymasem..
- Eee.. Fajne imię -powiedział
Nie zakrztuś się tym śmiechem! -pomyślałam
Skrót od Charlotte ale każdy mówi Szarlotka 😡 -posmutniałam..
-Nie bądź smutna! Będę mówił do ciebie Charel 😊 tylko ja będę mógł do ciebie mówić, okej?- zapytał
No okej.. 😊 - ucieszyłam się w sercu, bo on był taki przystojny!
A teraz chodź na lekcje, pani Wicherman nie lubi jak się ktoś spóźnia, udupi nas w kozie! - powiedziałam
Nie wyrażaj się tak! Brzydko ci z takimi słowami.. A teraz lepiej chodź.. -wymamrotał.
Weszliśmy do klasy, pani Wicher (tak na nią potocznie mówimy)
chciała nas udupić - poprawka zostawić w kozie, ale Con strzelił gadkę o tym, że się zgubił, a ja mu tylko pomogłam.
Niechętnie kazała nam usiąść.. Pociągnęłam Conora za rękaw i pociągnęłam do swojej ławki.
Lizi popatrzyła na mnie wzrokiem zabójcy.
Rozmawiałam z Conorem, tak minęła każdą lekcja.
Nawet Liz zbytnio się nie czepiała ale wiedziałam, że łatwo go sobie nie odpuści..
-Charel? Charel? Szarlotka!!- krzyknął Con
- Co? Gdzie? Jak? Aaa dobra nie martw się wiem o co chodzi 😊
-Charel.. Mogę odprowadzić cię do domu?
- Jasne 😊 - ucieszyłam się
Szliśmy i rozmawialiśmy całą drogę.
W końcu doszliśmy do domu..
środa, 29 kwietnia 2015
Imagino-coś"Bad Conor"
Hej :) napisałam mojego pierwszego Imagina (krótki, bo nie mam wprawy)
Mam nadzieje, że się wam spodoba :) napiszcie w komentarzach czy mogę pisać czy raczej powinnam sobie odpuścić imaginy xd
Była dwudziesta... Conor już dawno powinien wrócić z pracy, do tego nie odbiera telefonu! Martwiłam się.. Choć próbowałam ukryć to przed Bellą. Minęły 4h. Conor nadal nie wrócił. A moja księżniczka nie chciała iść spać... Uparła się, że poczeka na tatusia... Ach te dzieci!
Ktoś zapukał do drzwi. Był to Nial najlepszy przyjaciel Conor'a, który próbował go utrzymać na równych nogach...
-Przepraszam... ~szepnął Niall i powierzył mi męża.
Conor uchlał się jak świnia! Nie dość, że Bella musiała na to patrzeć, Conor zaczął się awanturować. Zabrał dziewczynkę i poszedł do sypialni. Dziewczynka zaczęła płakać, bo za mocno ją trzymał.
Usiadł na łóżku i zaczął bawić się włosami córki. Wiedziałam, że jeśli Bella nie przestanie płakać Conor może jej zrobić krzywdę... Nie byłby to pierwszy raz.. Powiedziałam, że Bella musi się wykąpać, bo jutro idzie do przedszkola.
Conor zaczął wrzeszczeć i grozić:
-Głupi babszczylu! Jeśli teraz wyjdziesz z tym bachorem NIGDY nie wracaj!!! Nie na widzę cię szmato!!!
Oczy zaszły mi łzami, Bella zaczęła jeszcze głośniej szlochać, bo Conor wyrwał jej garść włosów!
Wiedziałam co muszę zrobić.
Złapałam ją i wybiegłam na boso i w podkoszulce na dwór na szczęście Con nie był dobrym biegaczem nawet jak nie był pijany.
Przebiegłam 100 m, moja przyjaciółka akurat wypuszczała psa na dwór. Wbiegłam do jej domu zanim zdążyła coś powiedzieć. Wiedziałam, że Justin'a nie było, bo miał nocną zmianę.
Blanka wbiegła za mną do domu.
-Co ty tu robisz?! Jeszcze na pół naga (miałam tylko koszulkę i bieliznę)
- Zamknij drzwi na klucz i zabierz psa do domu. Teraz!-wydyszałam.
Posłusznie wybiegła po psa i zamknęła drzwi na klucz.
Wytłumaczyłam jej wszystko.
W tym czasie Kitka próbowała uspokoić Belle .
Wyjrzałam przez okno a tam Conor krzyczał obelgi na mój temat. Nie bałam się, bo wiedziałam, że nic mi nie grozi.
W końcu się znudzi.. -pomyślałam i miałam rację po kwadransie poszedł do domu.
Blanka dała mi ciuchy oraz kazała się mi ubrać. Sama poszła uśpić dziewczynki.
Minęło już pół roku. Conor nam już nie zagrażał. Słyszałam nawet, że sprowadził sobie do naszego domu jakąś kobietę. Nie obchodziło mnie to. Cieszyłam się, że nic nie zrobi już mojej kochanej Belli..
Minęło następne pół roku, wyprowadziłam się znalazłam narzeczonego, który kochał mnie i Belle.. I co najważniejsze NIE PIŁ.
Tak mijały lata, a ja byłam coraz bardziej szczęśliwa.
Ola❤
Mam nadzieje, że się wam spodoba :) napiszcie w komentarzach czy mogę pisać czy raczej powinnam sobie odpuścić imaginy xd
Była dwudziesta... Conor już dawno powinien wrócić z pracy, do tego nie odbiera telefonu! Martwiłam się.. Choć próbowałam ukryć to przed Bellą. Minęły 4h. Conor nadal nie wrócił. A moja księżniczka nie chciała iść spać... Uparła się, że poczeka na tatusia... Ach te dzieci!
Ktoś zapukał do drzwi. Był to Nial najlepszy przyjaciel Conor'a, który próbował go utrzymać na równych nogach...
-Przepraszam... ~szepnął Niall i powierzył mi męża.
Conor uchlał się jak świnia! Nie dość, że Bella musiała na to patrzeć, Conor zaczął się awanturować. Zabrał dziewczynkę i poszedł do sypialni. Dziewczynka zaczęła płakać, bo za mocno ją trzymał.
Usiadł na łóżku i zaczął bawić się włosami córki. Wiedziałam, że jeśli Bella nie przestanie płakać Conor może jej zrobić krzywdę... Nie byłby to pierwszy raz.. Powiedziałam, że Bella musi się wykąpać, bo jutro idzie do przedszkola.
Conor zaczął wrzeszczeć i grozić:
-Głupi babszczylu! Jeśli teraz wyjdziesz z tym bachorem NIGDY nie wracaj!!! Nie na widzę cię szmato!!!
Oczy zaszły mi łzami, Bella zaczęła jeszcze głośniej szlochać, bo Conor wyrwał jej garść włosów!
Wiedziałam co muszę zrobić.
Złapałam ją i wybiegłam na boso i w podkoszulce na dwór na szczęście Con nie był dobrym biegaczem nawet jak nie był pijany.
Przebiegłam 100 m, moja przyjaciółka akurat wypuszczała psa na dwór. Wbiegłam do jej domu zanim zdążyła coś powiedzieć. Wiedziałam, że Justin'a nie było, bo miał nocną zmianę.
Blanka wbiegła za mną do domu.
-Co ty tu robisz?! Jeszcze na pół naga (miałam tylko koszulkę i bieliznę)
- Zamknij drzwi na klucz i zabierz psa do domu. Teraz!-wydyszałam.
Posłusznie wybiegła po psa i zamknęła drzwi na klucz.
Wytłumaczyłam jej wszystko.
W tym czasie Kitka próbowała uspokoić Belle .
Wyjrzałam przez okno a tam Conor krzyczał obelgi na mój temat. Nie bałam się, bo wiedziałam, że nic mi nie grozi.
W końcu się znudzi.. -pomyślałam i miałam rację po kwadransie poszedł do domu.
Blanka dała mi ciuchy oraz kazała się mi ubrać. Sama poszła uśpić dziewczynki.
Minęło już pół roku. Conor nam już nie zagrażał. Słyszałam nawet, że sprowadził sobie do naszego domu jakąś kobietę. Nie obchodziło mnie to. Cieszyłam się, że nic nie zrobi już mojej kochanej Belli..
Minęło następne pół roku, wyprowadziłam się znalazłam narzeczonego, który kochał mnie i Belle.. I co najważniejsze NIE PIŁ.
Tak mijały lata, a ja byłam coraz bardziej szczęśliwa.
Ola❤
niedziela, 26 kwietnia 2015
https://m.youtube.com/watch?v=JsfaCZp1OuQ
jest nowa piosenka! 😊
nabijamy oglądalność ❤
i przepraszam, że dodałam 3 posty na temat jednej piosenki
Ola
jest nowa piosenka! 😊
nabijamy oglądalność ❤
i przepraszam, że dodałam 3 posty na temat jednej piosenki
Ola
Nowa Muzyka
https://mobile.twitter.com/ConorMaynard/status/592306639786668032
za nie całe 15 minut wyjdzie nowy singiel Conora :D czyli o 3pm (u nas 16.00)
cieszycie się?❤
Ola
za nie całe 15 minut wyjdzie nowy singiel Conora :D czyli o 3pm (u nas 16.00)
cieszycie się?❤
Ola
News :)
Hej :)
Conor dodał tego tweeta wczoraj wieczorem:)
Tłumaczenie:
Ukrywałem mały sekret do Was... Teledysk do mojego następnego singla ROYALTY zostanie uwolniony (udostępniony) JUTRO!! #Royalty ahh
Czyli dzisiaj powinien wyjść nowy teledysk :)
Poszukam dzisiaj może już wyszedł i wstawię na bloga :)
https://mobile.twitter.com/ConorMaynard/status/592043936513957890
Ola :)
Conor dodał tego tweeta wczoraj wieczorem:)
Tłumaczenie:
Ukrywałem mały sekret do Was... Teledysk do mojego następnego singla ROYALTY zostanie uwolniony (udostępniony) JUTRO!! #Royalty ahh
Czyli dzisiaj powinien wyjść nowy teledysk :)
Poszukam dzisiaj może już wyszedł i wstawię na bloga :)
https://mobile.twitter.com/ConorMaynard/status/592043936513957890
Ola :)
Powrót
Hej :) mam na imię Ola i narazie będę pomagała Natalii w prowadzeniu tego bloga
póki nie ogarnie swoich spraw 😊
Mam nadzieję, że dobrze mnie przyjmiecie ❤
A bym zapomniała!
Na początek mogłabym napisać post w którym dodałabym np. zdjęcie z dedykacją, imagine (jeśli będę miała wenę:D) fakty o Conorze. 😊
Dzisiaj jeszcze dodam post :)
Jeśli chcecie mogę dodać pare faktów o mnie żebyście mogli mnie jeszcze poznać:) ale że to blog o Conorze nikt nie będzie chciał mnie poznać :)
Ola
Powrót bloga! Cieszycie się? :D
póki nie ogarnie swoich spraw 😊
Mam nadzieję, że dobrze mnie przyjmiecie ❤
A bym zapomniała!
Na początek mogłabym napisać post w którym dodałabym np. zdjęcie z dedykacją, imagine (jeśli będę miała wenę:D) fakty o Conorze. 😊
Dzisiaj jeszcze dodam post :)
Jeśli chcecie mogę dodać pare faktów o mnie żebyście mogli mnie jeszcze poznać:) ale że to blog o Conorze nikt nie będzie chciał mnie poznać :)
Ola
poniedziałek, 5 stycznia 2015
Ogłoszenia parafialne :)
Witam was Miśki :)
Mamy nowy rok, nowe postanowienia, nowe zadania... chyba w tym wszystkim nie mam czasu na bloga... Nie chcę też was zaniedbywać, więc postanowiłam, że zrezygnuję z bloga, przynajmniej na jakiś czas :/ Gdyby ktoś chciał go przejąć czy coś to możecie pisać na ten email: nati125125@wp.pl :) A jeżeli ktoś chciałby dalej czytać moje wypociny to znajdziecie je tu : KLIK
Mam nadzieję, że wybaczycie mi moją decyzję i przede wszystkim zrozumiecie ją :) Chciałabym wam jeszcze raz podziękować za wszystkie wejścia, miłe słowa, komentarze <3 Bez was ten blog i moje pisanie nie miałoby sensu :) DZIĘKUJE!
Cześć :) Miejmy nadzieję do zobaczenia :3
Mamy nowy rok, nowe postanowienia, nowe zadania... chyba w tym wszystkim nie mam czasu na bloga... Nie chcę też was zaniedbywać, więc postanowiłam, że zrezygnuję z bloga, przynajmniej na jakiś czas :/ Gdyby ktoś chciał go przejąć czy coś to możecie pisać na ten email: nati125125@wp.pl :) A jeżeli ktoś chciałby dalej czytać moje wypociny to znajdziecie je tu : KLIK
Mam nadzieję, że wybaczycie mi moją decyzję i przede wszystkim zrozumiecie ją :) Chciałabym wam jeszcze raz podziękować za wszystkie wejścia, miłe słowa, komentarze <3 Bez was ten blog i moje pisanie nie miałoby sensu :) DZIĘKUJE!
Cześć :) Miejmy nadzieję do zobaczenia :3
Subskrybuj:
Posty (Atom)