Imagin cz 3

Z samego rana Max przyszedł cię odwiedzić. Usiedliście na kanapie, zrobiliście sobie popcorn i zaczęliście oglądać jakiś fajny film. Chłopak się do ciebie przytulił, zachowywaliście się jak para. A tobie to szczególnie nie przeszkadzało, chciałaś Conora zastąpić Maxem, aby nie odczuwać rozstania z nim. Wiedziałaś, że to głupie, mimo wszystko nie umiałaś tego przerwać.

Nagle zadzwonił telefon. Na ekranie komórki, którą dostałaś kiedyś od Conora wyświetlał się nieznajomy ci numer.

-Halo?

-(T.I.), możemy się spotkać? Tak nie może być… Trzeba to wszystko wyjaśnić, bo się ranimy, a ty ranisz również Maxa...

-Kto to dzwoni?- zapytał Max, zignorowałaś pytanie.

-Okey, ale kiedy?

-Teraz. No chyba, że wolisz posiedzieć z Maxem, to możemy później.

-Mogę teraz.

-No to bądź za 5 minut w naszej kawiarni.

-Dobra.- chłopak rozłączył się.

-Kto to zdzwonił?- zapytał po raz drugi.

-Muszę na razie lecieć, zostajesz i oglądasz film czy wychodzisz?

-Mogę iść z tobą?

-Nie, nie za bardzo.

-To wychodzę.

Chłopak poszedł na piechotę, a ty zamówiłaś taksówkę. Kawiarnia ta była po drodze do domu Maxa, więc musiałabyś iść razem z nim, a tego nie chciałaś.

Wychodząc z taxi obejrzałaś się, czy nigdzie w pobliżu nie ma tu Maxa i dopiero potem weszłaś do środka. Chłopak siedział przy stoliku, przy oknie. Usiadłaś po drugiej stronie stolika.

-Cześć.- powiedział.

-Cześć.-odpowiedziałaś.

-Ty naprawdę jesteś z Maxem!?- zapytał prosto z mostu.

-Może… A kim jest ta blondyna z parku!?

-Jade?- chłopak roześmiał się.- Modelka, która wystąpi w moim nowym teledysku.- chłopak nadal się śmiał.

-Pfff… Jasne… Chyba bardzo bliska ci modelka…

-Aaa chodzi ci o to złapanie za rękę? – chłopak nadal się śmiał.- Zobaczyłem cię z nim i poprosiłem ją o to, żebyś była trochę zazdrosna…- wstałaś i miałaś już wychodzić, gdy chłopak złapał cię za rękę.

-Ale to ja chciałem wiedzieć, co znaczył ten pocałunek. Mówiłaś, że nic cie nie łączy z nim! A ja ci głupi uwierzyłem… Czemu kłamałaś?

-Nie kłamałam.- w tym momencie zauważyłaś Maxa, który zbliżał się do kawiarni, zakryłaś się kartą dań.

-Ooo widzę, że nie powiedziałaś swojemu chłopakowi o spotkaniu ze mną.

-On nie jest moim chłopakiem! Myślałam, że ty i ta cała Jade, czy jak jej tam, jesteście razem! Wiesz jak mnie to zabolało? I wtedy pocałowałam Maxa…

-Wiedziałem… Nie to, że ranisz siebie i mnie, to jeszcze jego… On cię kocha, a ty go całujesz… Powiedziałaś mu o tym wszystkim?

-Nie…- chłopak roześmiał się.

-Nie myślałem, że jesteś taka. Myślałem, że cię dobrze znam, ale chyba się pomyliłem… - Chłopak odszedł od stolika, a ty nie umiałaś go zatrzymać.

Po chwili również wstałaś i wtedy zobaczyłaś, że przy stoliku obok was siedział Max.

-Też cię chyba nie znałem…

-Max, to nie tak!

-Ty kochasz go i zrobisz wszystko, by go odzyskać… A ja jestem dla ciebie tylko zabawką, żeby Conor był zazdrosny… A ja cię naprawdę kochałem…- chłopak wyszedł z kawiarni, a ty usiadłaś i zaczęłaś płakać. Nic nie wyszło tak, jak miało być… Straciłaś chłopaka i przyjaciela. Zostałaś sama jak palec i nikt nie mógł ci pomóc. A najgorsze było to, że sama byłaś sobie tego winna…

Gdy wróciłaś do domu zaczęłaś dzwonić do Conora jak i Maxa, chciałaś ich obu przeprosić, jednak żaden z nich nie odbierał. 

__________________________________________

Hej :) Podoba się? Jutro dodam ostatnią część, ale ona będzie krótsza, ale i tak powinna się wam spodobać :)