Imagin cz. 2 o Harrym

Hej. Miałam go dodać już w niedziele, ale blogger mi nie działał :(  A i teraz dodam coś aż w piątek, bo muszę się popoprawiać ze wszystkiego, bo chce mieć świadectwo z paskiem :) I do tego te diagnozy.. Eh..
Dobra macie imagin, nie będę was zanudzać szkołą :)

Gdy Conor wstał razem z Stylesem opowiedzieliście mu o twoim pomyśle, chłopak w przeciwieństwie do Harrego uważał, że to świetny pomysł, więc pojechaliście prosto do twojego domu.

Gdy staliście już pod domem Hazza znów zapytał:

-Czy to na pewno dobry pomysł? Przecież ojciec mnie zabije, jak twój się dowie o tym że nigdzie z nami go nie było!

-Wiesz co, chyba Styles ma racje, nie chcę żebyś miała przeze mnie kłopoty.

-Nie marudzić mi tu, idziemy!- rozkazałaś i wyszłaś z auta nie czekając na ich odpowiedź.

Gdy weszliście do domu trzymałaś mocno za rękę Conora, również spanikowałaś, ale teraz było już za późno, twój ojciec was zauważył.

-Harry, (T.I.) możecie mi powiedzieć kto to!?- chyba chłopak mu się nie spodobał, albo to, że trzymaliście się za rękę.

-Eee.. To jest Conor.. - powiedziałaś.- On jest moim chłopakiem.

-Co!? Co ja ci mówiłem o chłopakach!? Chłopakami będziesz się zajmować gdy skończysz szkołę!

-Niech się pan tak nie złości, znam Conora od dawna, jest bardzo odpowiedzialny..

-Wiesz co Harry, zawiodłem się na tobie.. Twój ojciec jest inny. Jeszcze nie mów mi, że to ty ich ze sobą poznałeś.

-Hehe- roześmiał się nerwowo.- To ja..- przyznał się nie wiedząc czy dobrze robi.

-Wiedziałem że to tak się skończy..- mruczał coś pod nosem.

-Ale tato! Ty go nie znasz! On ma wielki talent, jak Harry. Obaj równie pięknie śpiewają..

-Ale mnie to nie obchodzi! Harry zabieraj mi tego swojego kolegę z mojego domu! A ty moja droga panno masz szlaban na wychodzenie z domu.

-Ale..

-Nie ma żadnego ale i koniec! Wy panowie wychodzicie, a ty idź do swojego pokoju i zastanów się nad swoim postępowaniem!

Rozpłakałaś się. Loczek miał tym razem racje, to nie był dobry pomysł. Jedyne czego teraz chciałaś to pójść i przytulić się mocno do ukochanego, ale to nie było możliwe, choć próbowałaś. Ojciec kazał im się wynosić, a tobie nie pozwolił się nawet z nimi pożegnać.

-A Harry może do mnie przychodzić?- zapytałaś szlochając.

-Dam temu chłopakowi jeszcze jedno szanse.. Pochodzi z dobrej rodziny, wie już że postąpił źle więc mu wybaczę.

-Ale ty łaskawy..- powiedziałaś cicho pod nosem trzaskając drzwiami do swojego pokoju.

Wyjęłaś komórkę ze swojej kieszonki i zadzwoniłaś do chłopców na komórkę Harrego.

-Hej.- mówiłaś dalej płacząc.- Harry, przyjedziesz do mnie? Ty możesz..

-Ale teraz?

-TAK! Teraz.. Miałeś racje.. Czemu mnie nie powstrzymałeś?

-Próbowałem, nie chciałaś słuchać..

-A co z nami?- zapytał przejęty całą to sytuacją Conor.

-Przyjdź w poniedziałek do mnie rano przed lekcjami do szkoły, wtedy pogadamy. Muszę kończyć, bo jak się zorientuje że z tobą gadam to będę miała znów przypał.. Kocham cię.. A na ciebie Hazza czekam.

-Ja ciebie też i już odwożę do ciebie Stylesa.

Rozłączyłaś się. Za chwilę zadzwonił ktoś do drzwi.

-To Styles! Pójdę mu otworze!- krzyknęłaś do ojca. - Jak dobrze, że jesteś. Wchodź.- poszliście do twojego pokoju, zamknęłaś drzwi, usiedliście na łóżku, i zaczęłaś płakać wtulając się w pierś przyjaciela.

Po chwili koszulka chłopaka była cała mokra i brudna w twoim tuszu, cała się rozmazałaś.

-Przepraszam.. Kupię ci nową..

-Nic się nie stało, mam dużo innych koszulek.- uśmiechnął się chłopak próbując cię jakoś pocieszyć.

Siedział u ciebie do samego wieczora, aż usłyszeliście dźwięk kluczy otwierających drzwi do domu.

-To moja mama..- powiedziałaś przerywając rozmowę.

-To może ja już pójdę, a ty z nią pogadasz?

-Nie, zostań. Proszę cię. Pogadamy z nią razem. Ona cię lubi i traktuje jak syna, więc..

Wyszłaś z pokoju do mamy, nie wychodziłaś z niego od kąt przyszedł Harry.

-A ten Styles ile będzie tu jeszcze siedział?- zignorowałaś pytanie ojca, jednak mama się za tobą wstawiła.

-Teraz już nawet z Harrym zabronisz jej się spotykać!? A tobie co się stało? Jesteś cała rozmazana..

-No właśnie, niech ci twoja córeczka opowie co dziś zrobiła!

-Ja chciałam z tobą o tym właśnie pogadać.. Mogłybyśmy pójść do mojego pokoju?

-No jasne..- poszliście do pokoju w którym czekał na was Hazza. Opowiedzieliście jej wszystko. Twoja mama była zadowolona, że jej jedyna córka się w końcu zakochała i jest szczęśliwa, jednak było jej przykro, że twój ojciec wszystko zepsuł.

-Przepraszam za niego...

-Ale mamo, to nie twoja wina!

-A jaki on jest?

-Kochany i to bardzo. - opowiadałaś jej o nim pokazując wasze wczorajsze wspólne zdjęcia, oglądając je znów się rozpłakałaś.

-Spokojnie, poczekamy kilka dni i mu przejdzie..

-Miejmy taką nadzieję, ale i tak w to wątpię. Ale i tak ci dziękuje.- przytuliłaś się do mamy.

-Słuchaj Harry, wiesz że cię bardzo lubię, jesteś dla mnie jak syn i nie chcę cię wyganiać, ale mój mąż już się wkurza.. Jutro do nas wpadnij, dobrze?

-Jasne.- pocałował cię w policzek i pożegnał się z wami. Twoja mama poszła do kuchni i a ty znów zostałaś sama, położyłaś się w łóżku i usnęłaś, byłaś wykończona.

Dziś wstałaś wcześniej niż wcześnie i szybko uszykowałaś się.

-Gdzie idziesz tak rano?- zatrzymał cię głos twojego ojca.

-Dziś mam kółko z matmy.

-Czekaj odwiozę cię, żebyś nie miała okazji do spotkania się z tym.. tym twoim chłopakiem..

-Dobrze. -zgodziłaś się, by nie wywołując żadnej kłótni.

Gdy dojechaliście na miejsce, wyszłaś z samochodu, pożegnałaś się z tato i poszłaś w stronę szkoły, gdy już odjechał poszłaś w stronę pobliskiego placu zabaw. Tam już na jednej z huśtawek czekał na ciebie Conor. Podeszłaś i pocałowałaś go.

-Hej kotek.- odpowiedział na to.- To ile mamy czasu?

-Hm..- spojrzałaś na zegarek.- Równo pół godziny.

-Mało.

-Wiem.

Zaczęliście rozmawiać i żartować, nie myśleliście o tym co się wczoraj wydarzyło ani jak się to wszystko potoczy, liczyło się tylko tu i teraz i to że byliście tu razem.

-O kurwa.. Spóźnię się na lekcje..- jęknęłaś  patrząc na zegarek, lekcja trwała już 5 minut.

-Jak szybko pójdziesz, to mało się spóźnisz. Powiesz, że zaspałaś.

-Haha, żeby mi się chciało tam iść..

-Idź, nie chcę żebyś opuszczała przeze mnie lekcje, twój ojciec jeszcze bardziej mnie znienawidzi..

-On się nie dowie, mama napisze mi zwolnienie, idziemy na miasto. Wrócę jak tata będzie miał po mnie przyjechać.

-Jeny gdyby nie to, że więcej takiej szansy może nie być to bym ci nie pozwolił.

-Kocham cię.- pocałowałaś go i poszliście.

Chodziliście po sklepach oglądając różne rzeczy poszliście do kina i na pizze, czas tak szybko płynął, każda chwila z nim była wyjątkowa. Do szkoły wróciłaś punktualnie, jednak zamiast ojca czekała na ciebie mama.

-Jak chcesz.- weszłaś do auta.- Mamo, chciałaś poznać mojego chłopaka, to proszę. To jest Conor, tam stoi, widzisz? On już idzie, bo myśleliśmy, że tata po mnie przyjedzie.

-Nie zrobiliście dziś niczego głupiego?

-A nie będziesz zła?

-Zależy.- uśmiechnęła się mama.

-Poszłam na wagary, ale to nie on mnie namówił, to ja jego. Napisałabyś mi zwolnienie? Proszę, to się nigdy więcej nie powtórzy..

-Dobra, ale to pierwszy i ostatni raz.

-Ale tata się nie dowie o tym?

-Dobra, zapinaj pasy i jedziemy.

Gdy dojechaliśmy i weszliśmy do domu, ojciec akurat kończył gadać przez telefon.

-Tak, dobrze pogadam z nią, wszystko wyjaśnię. Dziękuje za poinformowanie, do widzenia.- rozłączył się.

-(T.I.)! Jak mogłaś pójść na wagary!? Co!? Poszłaś tam z tym swoim kochasiem, tak!? Wiedziałem że tak się to wszystko skończy!

-Uspokój się, nic takiego się nie stało..

-Nic się nie stało!? Ona poszła na wagary, jeszcze chwila i zacznie kraść z tym chłopakiem!

-Nie przesadzaj. - mama próbowała go uspokoić.

-Wiesz co? - powiedziałaś, postanowiłaś powiedzieć mu wszystko co o tym myślisz.- To wszystko twoja wina! Ja go kocham i nic tego nie zmieni! I gdyby nie ty, gdybyś pozwolił mi się z nim spotykać nie poszłabym na te cholerne wagary! - wykrzyczałaś z siebie wszystko.

Ojca poniosło i uderzył cię.

-Teraz przesadziłeś! (T.I.) Wyprowadzamy się od niego..

-Przepraszam, nie chciałem! - krzyczał za wami, gdy wy wychodziłyście z domu.

-Powinnam to zrobić już wcześniej..- powiedziała mama próbując cię uspokoić.- Kochanie, zamieszkamy u babci, ja jutro przyjadę po nasze rzeczy. Będziesz mogła teraz spokojnie spotykać się z Conorem i jutro nie pójdziesz do szkoły, nie puszczę cię z taką śliwą..

-Dziękuje.. A mogę go zaprosić?

-Jasne. Może nawet dziś z tobą nocować.- uśmiechnęła się.

Zadzwoniłaś po swojego chłopaka, ten od razu przyjechał. Od dziś nic nie stało już wam na drodze do szczęścia, a twoja mama was w tym wspierała.

I jeszcze jedna prośba :) Jeżeli to czytacie, to komentujcie. Wam zajmie to 5 sekund, a mi pokaże że co myślicie o moich imaginach bo chce się jeszcze bardziej poprawić, żeby były jeszcze lepsze i dlatego chce znać wasze zdanie o nich.:) Z góry dzięki tym, którzy skomentują :* Obrazków nie ma, bo blogger nadal nie chodzi mi jak trzeba..:(

Trzymajcie się Mayniacs :*  

                                                    by Natalia