Imagin część 5

-Cześć.-przyszedł Tom.

-Dzięki, że jesteś.

-Dobrze się czujesz? Serio nie piłeś?-  chyba nigdy mu za nic nie dziękowałem, a tu takie miłe zaskoczenie.

-Nie.

-A może coś brałeś??

-Pogięło cię!?

-Po co po mnie dzwoniłeś?- pytanie za pytanie. Nie wiedziałem jak teraz ułożyć z tego co chce powiedzieć pytanie, więc darowałem sobie.

-Dobra, tak teraz na poważnie… Mam pomysł.

-Noo jaki?

-Zorganizujemy koncert charytatywny! Mam już wszystko zaplanowane.

-Trzeba by było wynająć…

-Nic by nie było trzeba! Zrobimy to na placu pod hospicjum, tak jest duży plac! Mi scena nie potrzebna, a jak koniecznie będziesz chciał to jakieś bramki się zrobi i jakiś podest się załatwi. Bilety nie będą drogie, żeby przyszło na to jak najwięcej ludzi! Poza tym będą bilety VIP z M&G- one będą oczywiście droższe. A kto będzie chciał dać więcej kasy na dzieci lub coś innego,  to zrobimy jakieś specjalne namioty i tam każdy będzie mógł dać co chce i ile chce. Poza tym taki koncert będzie fajną zabawą dla dzieci, przecież mogą się dołączyć do przygotowań, a nawet ze mną śpiewać! Przy okazji zrobimy kilka licytacji dla prawdziwych fanów, dajmy na przykład przejażdżka ze mną moim porsche albo jakaś kolacja? Nie no.. jestem genialny!

-No dobra, ale mamy mało czasu, a dużo roboty.

-Damy radę, jak nie my to kto? Powiedzmy, że koncert będzie za tydzień w sobotę.

-Powiedzmy, że nam się uda… i jak według ciebie ma to dokładniej wyglądać, ile będzie trwać, ile będą dokładniej kosztować te bilety? Kto zapłaci ochroniarzom i muzykom i całej reszcie ludzi odpowiedzialnych za ten koncert?  Nikt ci nie będzie za darmo pracować, bo ty tak chcesz…

-Pogadam ze wszystkimi i może po tańszej cenie? Ile będzie trwać? Hmm może cały dzień!? Mam pomysł! Czekaj.

Wziąłem komórkę i zadzwoniłem do pewnej osoby, ostatnio dawno z nią nie rozmawiałem, nie wiem czy będzie miała czas, no ale cóż spróbuję, kiedyś się bardzo przyjaźniliśmy.

-Ooo Conor cześć!

-Hej Rita.

-Co tam u ciebie? Dawno nie rozmawialiśmy.

-U mnie ostatnio dużo się dzieję, mam sprawę.

-Jaką?

-Chcę zorganizować koncert charytatywny, potrzebna mi pomoc i może jakieś dodatkowe atrakcje. Np. mogłabyś zaśpiewać kilka piosenek.

-A co już zaplanowałeś?- opowiedziałem jej wszystko co do tej pory wymyśliłem.

-Jestem zaszczycona że mnie o to prosisz! Kocham takie akcje. Jasne, że się zgadzam! Też mogę dać coś na licytację i pomogę ci w przygotowaniach. Tylko jak już będziesz wszystko wiedział to wyślij  szczegóły mojemu managerowi, on też może w czymś ci jeszcze pomoże.

-Dziękuje! Jesteś wielka! Dzięki. Pa.

-Cześć.

-Rita jest najlepsza!

-No okey, masz już jakiś plan, masz Ritę, nie masz żadnej kasy powtarzam jeszcze raz!

-Dobra, czekaj.- postanowiłem zadzwonić do jeszcze jednej osoby, można nawet powiedzieć, że do czterech osób, przecież chłopacy niemal zawsze trzymają się razem.

-Cześć Brad!

-Cześć. Czego potrzebujesz, że dzwonisz o tej porze?

-Ach tak.. Eee potrzebuje pomocy The Vamps.

-The Vapms gotowi do pomocy! – zasalutował. – A w czym?

Opowiedziałem o koncercie i powiedziałem, że przyłącza się też Rita Ora.

-O yeah! Jasne, że się zgadzamy! Chłopacy są szczęśliwi, że będą mogli grać na jednej scenie z Ritą Orą.

-Właśnie, wy umiecie grać na różnych instrumentach, co nie?

-No ba!

-Chcielibyście grać również nam, wyjdzie nam zawsze taniej.

-Jasne! Jakby co to dzwoń jeszcze i powiedz kiedy będą ewentualne próby. A teraz idziemy spać. Cześć.

-Zadzwonię jeszcze do Antha, a Jack też może nam w czymś pomoże, ale to już rano.

-A wszystko nie mogło poczekać do rana?

-Nie.

-Co ja się z tobą chłopaku mam…

-Też cię lubię. Właśnie, trzeba zadzwonić do Alice, żeby pogadała z dyrektorem hospicjum i żeby pozwolili na ten koncert!- chwyciłem po komórkę.

-Chyba nie o tej porze!

-A no tak, zapomniałem. Jutro pojadę tam i z nią i z dyrektorami pogadam?

-Może zrobimy do jutra taki mniej więcej kosztorys i zaplanujemy to wszystko? Wtedy dyrektor będzie wiedział na co się zgadza, wątpię, żeby inaczej się zgodził.

-No to czeka nas długa noc towarzyszu! – roześmiałem się i poszedłem zrobić nam mocną kawę, inaczej wątpię, że nie usnęlibyśmy przy tym wszystkim.

Rano wszystko było już zaplanowane, a my niewyspani. Spaliśmy może ze 2 godziny. Tyle nam wystarczy, wyśpimy się później! Teraz jedziemy do hospicjum. Jest 10, Alice już na pewno dawno tam była.

W samochodzie gadaliśmy o dzieciach i hospicjum, aż w końcu zeszliśmy na temat Alice.

-Ona ci się podoba?

-Kto?

-No, Alice…- nie dostał odpowiedzi. Co miałem powiedzieć, że w jej oczach widzę miłość, a cała wygląda jak młoda bogini?- Czyli tak.

-I co teraz będziesz mi prawił kazania?

-Po co? O czym? Conor, to jest w końcu dziewczyna dla ciebie! Miła, fajna, ładna! Nie taka, jak te poprzednie…

-Serio!? Chyba to jedyna dziewczyna, której nie masz niczego do zarzucenia.

-Za to tobie mam.

-Co?

-Inne w kilka sekund są twoje, a Alice? Zachowujesz się tak, jakbyś nigdy żadnej dziewczyny przed nią nie podrywał.- Ach te nasze męskie rozmowy…

-Bo ona jest inna i już! Zmieńmy temat.

-Conor nie umie poderwać dziewczyny…-  Tom zaczął sobie podśpiewywać.

-Tak w ogóle to dzwoniłem do Jacka i Anth’a.

-I co?

-Anth się zgodził, a Jack się fochnął.

-Czemu?

-Bo nie dajemy mu śpiewać.

-Hahaha

-Będzie niańką dzieci.

-Powodzenia życzę.

-Jackowi?

-Dzieciom…- zaczęliśmy się śmiać i tak minęła dalsza podróż.