część 4/5

Po ciężkim miesiącu prób musiałaś pożegnać się z przyjaciółmi i rodziną, i już dziś miałaś jechać w trasę koncertową z Conorem. Najtrudniej było się pożegnać z Avril.

Wczoraj przyszła do ciebie Avril i pomagała ci się pakować. Nie ma już gipsu, ale przez jeszcze miesiąc nie może tańczyć. Trasa jest dość krótka, trwa 2 miesiące, ale z przerwami.  Wieczorem obie byłyście wyczerpane, więc przenocowała u ciebie.
Rano obudził was dzwonek do drzwi. Założyłaś swój szlafrok i poszłaś je otworzyć. Stał w nich Conor.

-Hej. Co ty jeszcze śpisz?

-Tak... Właściwie to już nie, bo mnie obudziłeś!- rano nigdy nie byłaś zbytnio miło, a szczególnie, gdy cię ktoś obudził.

-Miałaś być gotowa na 10.00 i miałem o tej godzinie przyjść. O 11.30 mieliśmy być na miejscu.

-A która jest?- zapytałaś ziewając.

-Dziesiąta.- wczoraj trochę się zasiedziałaś z Avril i zaspałaś.

-Co !? Dobra wchodź. Tu masz salon, tam jest kuchnia, czuj się jak u siebie w domu. A ja obudzę Avril i się troche ogarniemy.

-Jest tu Avril?

-No jest. A co?

-Mam do niej sprawę. Rozmawiałem z kilkoma osobami i udało mi się coś załatwić.

-Dobra! To czekaj. - gdy szłaś już w stronę schodów zauważyłaś Avril. Była ubrana w same majtki i twoją koszulkę. Jej włosy też nie wyglądały za dobrze.

-Avril.. Eeee.... Mamy gościa...- roześmiałaś się. Spojrzałaś na Conora. Ten próbował powstrzymać się od śmiechu.

-OMG...- dziewczyna się zarumieniła i pobiegła na górę, a ty z Conorem śmieliście się. Po chwili pobiegłaś za przyjaciółką.

-Ej Avril! Czekaj. - krzyknęłaś za nią.

-Nie ma tu Con'a?

-Nie.

-Uff..

-Okey. Dam ci jakieś swoje ciuszki i pojedziesz z nami na lotnisko.

-Dobra.- uśmiechnęła się. Wczoraj nie przewidziałyście, że dziewczyna zostanie u ciebie na noc.

Pobiegłyście do twojego pokoju. Otworzyłyście twoją szafę. Każda zaczęła czegos dla siebie szukać. Zrobił się wielki bajzer, ale było warto. Wyglądałyście pięknie.

Avril założyła czarno-białą bejsbolówkę, czarne rurki do tego szpilki i czapkę również w kolorze czarnym.

Włosy pozostawiła rozpuszczone.Ty za to założyłaś jasny sweterek z głową tygrysa, jeansy, jasne buty na obcasie, a włosy spięłaś w kokardką, która idealnie pasowała do stroju. 

Obie zeszłyście na dół w tym samym czasie. Gdy Conor usłyszał wasze kroki od razu podszedł do was.

-Avril. Mam dla ciebie niespodziankę.

-Ooo!! Jaką? Kocham niespodzianki. - powiedziała podekscytowana dziewczyna.

-Słuchaj. Rozmawiałem z kilkoma osobami i jedziesz, znaczy możesz jechać z nami w trasę, jeżeli chcesz.

-Jeju... Ale extra. Dziękuje.

-Ale to nie wszystko!  Jak będziesz mogła już tańczyć, będziesz tańczyć razem z (T.I.) na scenie.- dziewczyna przytuliła mocno Conora.

-Dziękuje.

-Ja też dziękuje.- ty również się do nich przytuliłaś. Conor wiedział jak bardzo będziesz tęsknić za Avril.

-No dobra dziewczyny. Koniec tych czułości. Musimy jechać do Avril i pomóc jej się spakować. Dobrze, że chodziłaś z (T.I.)na wszystkie próby i wszystko wiesz.

Po chwili wszyscy siedzieliście już w samochodzie i jechaliście w stronę domu twojej przyjaciółki. Gdy tam dojechaliście pomogliście jej się szybko spakować. Trzeba było wziąć tylko kilka najpotrzebniejszych rzeczy w jedną torbę. Szybko wam to poszło.

Gdy byliście już w na lotnisku Conor poznał was z kilkoma bardzo wpływowymi osobami.

Później lecieliście samolotem na miejsce pierwszego koncertu. Siedzieliście we trójkę razem i dużo rozmawialiście. Nigdy nie spodziewałaś się, że zaprzyjaźnisz się z jakąkolwiek sławną osobą.

Gdy Avril gdzieś poszła, postanowiłaś jeszcze raz podziękować Conorowi.

-Conor, dzięki, że wziąłeś w to trasę Avril... To dużo dla mnie znaczy. Bardzo ją lubię. Dzięki, że o nas pomyślałeś.

-No wiesz, ona jest również wspaniałą baletnicą jak ty, więc nic nie tracę. A i lubię uszczęśliwiać przyjaciół.- uśmiechnął się chłopak.

-I tak bardzo ci dziękuje..- nie zapanowałaś nad emocjami i pocałowałaś chłopaka. On tego nie przerwał i nie odepchnął cię. To było bardzo miłe doświadczenie. Dopiero po chwili doszło do ciebie to co zrobiłaś.

-O jeju... Conor przepraszam..Nie wiem czemu to zrobiłam.

-Eee- chłopak nie wiedział co odpowiedzieć, też był zaskoczony tym co przed chwilą się wydarzyło.- Ale to było bardzo miłe. Możemy to częściej powtarzać.- Conorowi chyba się to spodobało, więc ulżyło ci. Ostatnio chyba coś do siebie poczuliście i to nie była tylko przyjaźń... Ale oboje się do tego nie przyznawaliście.

-Wróciłam gołąbeczki. Przepuścicie mnie?- Avril siedziała przy oknie. Gdy przyszła przerwała niezręczną ciszę.- A co wy tak milczycie? -dziewczyna była dziś w świetnym humorze.

-Hm... Tak wyszło.- dziewczyna przecisnęła się przez was i usiadła na swoim miejscu. Gdy tylko przyszła atmosfera się rozluźniła i nie była już taka drętwa.