Imagin 2/5

Część 2 :) Najdłuższa chyba :D 

Wstałaś wcześniej niż zawsze, ponieważ był dziś dzień castingu. Mimo, że na początku nie chciałaś brać w nim udziału, teraz jesteś bardzo podekscytowana.

Wstałaś z łóżka i pobiegłaś do łazienki się trochę ogarnąć. Nie ociągałaś się, bo przed wyjściem chciałaś jeszcze raz powtórzyć sobie oba układy. Zrobiłaś lekki makijaż, włosy spięłaś w niedbały kok i założyłaś czarne rurki i białą, luźną koszulkę. Do tego czarne szpilki i twoje ulubione okulary przeciw słoneczne.

Gdy już miałaś przypominać sobie swój układ, coś uderzyło w szybę. Wyjrzałaś przez okno. Pod domem stała już Avril.

-Jesteś już gotowa?

-Przecież mamy jeszcze dużo czasu.

-Ale wczoraj mówili, że mamy być wcześniej,bo muszą nam dać numerki i w ogóle. No schodź na dół!

-Dobra już idę!

Pośpiesznie sprawdziłaś, czy w torbie jest twój strój i zbiegłaś do przyjaciółki.

Obie byłyście bardzo zestresowane. Gdy weszliście do szkoły zobaczyliście wiele tancerzy powtarzających swoje układy. Każdy z nich był bardzo dobry. Nikt oprócz was nie tańczył tu baletu, więc twoje obawy powróciły.Poszłaś szybko się przebrać.  Gdy wróciłaś chciałaś zacząć rozgrzewkę, otworzyły się drzwi od sali, w której właśnie zaczęło się przesłuchanie.

-Pierwsza zatańczy...- facet, który wywoływał tancerzy spojrzał w listę i po chwili wyczytał twoje imię.

-Ty idziesz pierwsza! Leć, będę trzymać kciuki.- Avril przytuliła cię mocno i weszłaś do sali.

Chociaż znałaś tą salę bardzo dobrze, bo miałaś tu swoje lekcje baletu, wszystko wydawało się takie straszne. Ustałaś przed jury, które składało się z jakiejś tancerki, jakiegoś choreografa i oczywiście Conora Maynarda. To pewnie do niego należało to ostatnie słowo.

-Cześć.- powiedział piosenkarz.- Przestawisz się nam?

-Hej. Jestem (T.I.) Mam 18 lat i tańczę balet

-Do czego zatańczysz?

-Do Marry go round.

-Dobra (T.I.) to pokaż nam swój układ.- chłopak się szeroko uśmiechnął. Odwzajemniłaś nerwowo uśmiech i skupiłaś się.

Gdy usłyszałaś pierwsze nuty piosenki zaczęłaś cicho liczyć: 1,2,3, 1,2,3  i zaczęłaś tańczyć.

Gdy skończyłaś, nie byłaś z siebie zbytnio zadowolona. Na początku stres nie dał za wygraną i zrobiłaś dwa błędy.

-Dobrze, dziękujemy.

-Przepraszam.. Mogłabym pokazać jeszcze układ do drugiej piosenki? Proszę, bo tu przez stres zrobiłam dwa błędy...

-Ale one były prawie niezauważalne.- zauważyła tancerka.

-Ale to miało być profesjonalne. A z reszto uważam, że układ do Just in case bardziej wam się spodoba. Proszę...-popatrzyłaś prosto w oczy piosenkarza.

-Dobra, pozwólcie jej.-obstał za tobą Conor.

-Ale..

-Tańcz.- powiedział Conor i włączył piosenkę.

-Dziękuje.- powiedziałaś i zaczęłaś tańczyć. Tym razem dałaś z siebie wszystko. Zatańczyłaś najlepiej jak tylko mogłaś.

Gdy skończyłaś Conor zaczął klaskać.

-I co teraz jesteś z siebie zadowolona?

-Tak. Dziękuje, że dałeś mi szanse i jeszcze raz przepraszam.- powiedziałaś wychodząc.

-I jak ci poszło? - zapytała Avril.

-Chyba dobrze.- w tym momencie wyczytano imię twojej przyjaciółki.- Powodzenia. Tam wcale nie jest tak strasznie.

Po kilku minutach dziewczyna wyszła z łzami w oczach.

-Co się stało?- zapytałaś przytulając mocno dziewczynę.

-Potknęłam się... I chyba skręciłam sobie nogę. Chciałam tańczyć jeszcze raz, ale mi nie pozwolili, bo żeby coś mi się nie stało w nogę. Kazali siedzieć i czekać. Pod koniec ta tancerka ma przyjść i sprawdzić co z moją nogą. Jeśli nie spuchnie to zatańczę, jak spuchnie to nie i mnie zawiezie do szpitala...

-Oj...- jęknęłaś. Nie byłaś zbyt dobra w pocieszaniu.- A mocno boli?

-Tak... I już spuchła. Ale to nic, że nie zatańczę. Ważne, że ci dobrze poszło i żeby mi tej nogi w gips na długo nie wsadzili.-uśmiechnęła się.

Usiadłyście na krzesełkach. Po ponad trzech godzinach wyszli wszyscy jurorzy. Conor z choreografem rozmawiali, a tancerka podeszła do was.

-Pokaż to nogę Avril. Hm... Ona źle wygląda... Miałam cię zawieść do szpitala, ale nie dam rady. Conor obiecał, że po ogłoszeniu wyników cię tam zawiezie.

-Nie trzeba. Mama może po mnie przyjechać.

-Ale to żaden problem.

-A może ze mną (T.I.) pojechać? Proszę to moja przyjaciółka.

-Dobrze.- uśmiechnęła się.- Myślę, że Conor nie będzie miał nic przeciwko.

-Dziękuje. Niech pani podziękuje Conorowi.

Tancerka dołączyła do reszty jury.

-Wszyscy wypadliście świetnie.- zaczął Conor.- Ale jak wiecie, musieliśmy wybrać z was wszystkich tylko 5 osób. Poziom był bardzo wyrównany i bardzo trudno było podjąć to decyzje. Ale wybraliśmy. Conor otworzył kartkę i zaczął wyczytywać imiona finalistów.

-Na pewno przeszłaś.- wyszeptała Avril.

-I piątym finalistą, a raczej finalistko zostaje (T.I.). Gratulujemy tej piątce. -Conor zaczął bić brawa, a reszta za nim.

-Jeju!!! (T.I.) Przeszłaś dalej!- Avril nie mogła usiedzieć na miejscu, najchętniej to zaczęłaby skakać, ale nie mogła ze względu na nogę.

Gdy wszyscy się rozeszli Conor podszedł do was.

-I jak noga?

-Dalej boli i spuchła...

-Głupi kabel, że też musiałaś się o niego potknąć...

-Noo...

-To tą koleżankę mam z tobą wziąć?

-Yhy...- Avril tak samo jak ty była fanką Conora i móc z nim rozmawiać tak na osobności to było wasze marzenie.

-Gratuluję (T.I.) świetnie ci wyszło. Mi się już podobało za pierwszym razem, ale gdy chciałaś zatańczyć drugi raz pokazałaś tylko swój profesjonalizm.

-Dzięki. Poczekacie chwilę, skoczę się przebrać i wracam.

-Jasne.

Gdy wróciłaś pojechaliście prosto do szpitala. Conor pomógł wejść do gabinetu Avril, a ty usiadłaś na jednym z krzeseł na korytarzu. Po chwili Conor dosiadł się do ciebie.

-Co zamierzasz zatańczyć w finale?

-Jeszcze nie wiem... Mam  na to cały tydzień.  A masz jakieś propozycje?

-Tak. Bardzo mi się podobał ten układ do Marry go round. Mogłabyś go pod szlifować i miałabyś szanse na wygraną.

-Dzięki. Pomyśle nad tym. 

Później rozmawialiście o muzyce i o tańcu. Fajnie się wam rozmawiało. Tak luźno, jakbyście się znali od dawna. Po jakimś czasie w końcu drzwi do gabinetu otworzyły się i wyszła z nich Avril. Miała nogę w gipsie.

-O jejku... - jęknęłaś na ten widok.

-Będę miała ten gips przez co najmniej dwa tygodnie... Później nie będę mogła tańczyć przez jakieś 2 miesiące...

-A mówiłam, że ten casting to zły pomysł...- stwierdziłaś.

-Nie był zły, bo się dostałaś.

-A jakby Avril się nie potknęła to i tak by pewnie przeszła.- uśmiechnął się Conor.

-Ta jasne... Ale dobra nie wnikajmy w szczegóły. Nie umiem chodzić w tym gipsie... Może by mi ktoś pomógł??

-Ja ci pomogę... I odwiozę was do domu.

-To ja może pójdę na piechotę, bo do niej jest blisko, a do mnie jeszcze kawał.

-To tym bardziej cię odwiozę. Nie śpieszy mi się. Chodźcie.